Başkalarının masalında prens olmak yerine kendi masalında cüce olanlara; boyu kısa olduğu için uzun kızlardan rededilenlere..
"Öyle bir yerdeyim ki; nereye baksam bir yalandan ibaret. Kime güvensem, kime inansam, hepsi kocaman bir yalandan ibaret. Öyle bir yerdeyim ki; kime kal dediysem, gitti. Kimi kırmamak için uğraştıysam, bir o kadar hunharca kırdı durdu beni. Öyle bir yerdeyim ki; koca koca hırslı adamlar, belli bir yerlere gelebilmek için her şeyi yapıyorlar. Koca koca hırslı adamlar en güzel arabalarının sahibi olup, en güzel kadınlara sahip oluyorlar. Ve bu yerde iyilerin kazanması mümkün değil aslında, oyunu kuralına göre oynamak lazım çünkü. Ama onlar oyunu kuralına göre oynamıyorlar çünkü onların hala kalbi, vicdanı var ve onlar hala iyiler.
Öyle bir yerdeyim ki; etrafımdakilerin düşündüğü nasıl biri oldukları değil, nasıl görüldükleri. Kendilerini iyi pazarlamak istiyorlar çünkü. Tıpkı çok izlenen boktan filmler gibi. Öyle bir yerdeyim ki; neyi hayal ettiysem, birlik olup hayallerimin amına koydular. Heves falan da bırakmadılar insanda. Öyle bir yerdeyim ki; kendisi gibi olmayan herkes aşağılanıyor, haksızlığa uğrayan kendi olmadığı zaman adalet kimsenin umurunda değil. Öyle bir yerdeyim ki; her şeyi bildiğini sanan adamlar konuşup duruyor, herkes o kadar çok konuşuyor ki, susmanın ibadet sayıldığı bir din hayal ediyorum. Öyle bir yerdeyim ki; hırsızlar alkışlanıyor, ahlaksızlar kazanıyor ve herkes tribünlere oynuyor. Öyle bir yerdeyim ki; "nerede olduğumun önemi yok, sizle olmak önemli olan" dediğim herkes yarı yolda bırakıyor beni. Halbuki o yolun sonu nereye çıkıyor onu bile bilmiyorum, dedim ya onlarla olmaktı önemli olan.
Öyle bir yerdeyim ki; yaralarıma pansuman yapacağını düşündüğüm herkesin bende bıraktığı yaralara bakıp duruyorum. Öyle bir yerdeyim ki; sıranın bir gün bana geleceğini düşünüyorum ancak sıra hiçbir zaman ilerlemiyor. Yeni transfer olduğum takımda kendini göstermek için futbolcu gibi kendimi göstermeye çalışırken, kimse görmüyor beni. Öyle bir yerdeyim ki; her şey yalan ve öyle bir yerdeyim ki, ben bu yere ait değilim."
yazdı kareli not defterine bir cüce. Kalemini masasına koydu ve arkasına dönüp baktı. Kahkaha atan diğer cüceleri gördü, kendisini dev aynalarda gören cüceleri gördü, kendini prens veya prenses sanan cücelere baktı. Herkes mutluydu, herkes mutlu olduğuna göre sorun ondaydı. Önünde duran pencereyi açtı, masanın üzerine çıktı. "Çok yalnızım amına koyayım" diye bağırmak istedi ama vazgeçti. Çünkü bu ayıptı. Arkasına dönüp diğer cücelere baktı ve pencereden bıraktı kendini boşluğa. Kısa bir süre sonrada yere çakıldı.
O kendini bu masala ait hissetmemişti hiçbir zaman. Arkasındaki tüm cüceler masanın üzerine çıktı ve ona baktı. Herkes kendini yere atmış ve ölmüş cüceye baktı ama hiç kimse onun hikayesini merak etmedi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder