Neden?

"Neden?" 

Kendi kendime konuşabildiğim zamanlar oluyor ve bu zamanlarda tek bu soruyu soruyorum. Bazı geceler sadece "Neden?" ile başlayan cümleler kuruyorum ve bazı geceler yaptığım tek şey bu cümlelerin cevabını aramak oluyor.

"Neden sevmedin beni?", "Neden bana dedi ki bunu?", "Neden kalbimi kırdı ki?", "Neden onun kalbini kırdım ki?", "Nedenonu sevmeme bile izin vermedi?", "Neden gitti?", "Neden hiçbir şey yolunda gitmiyor?" , "Neden hiçbir istediğim olmuyor bu hayatta?", "Neden iyi olanlar hep kaybediyor?", "Neden yalnızım lan?", "Sahiden neden yalnızım lan ben?", "Nedenkimse sevmiyor beni?", "Neden nerede sevilmeyecek adamlar varken, neden sevilmeye bu kadar ihtiyacı olan insanlar sevilmiyor?", "Neden herkes statüsü oldu?", "Neden bu hayatta becerebildiğim tek bir şey bile yok?", "Neden insanlar bu kadar yalan söylüyor?", "Neden, herkes benden nefret ediyor?", "Neden herkes gibi olamıyorum?", "Neden herkes gibi olmak korkutuyor beni?"

gibi saçma sapan cümleler kuruyorum. Bazı geceler bu cümleleri kuruyorum ve bazı geceler kurduğum tüm bu nedenli cümleleri neden kurduğumu düşünmeye başlıyorum. Bu sorulara bazen cevaplar veriyorum, bazen ne cevap vereceğimi de bilemiyorum. Neden diye sorup duruyorum kendime ve kafamda duran bu sorulara kendi kafamda verebildiğim cevaplarla kendimi avutuyorum.

Bazı insanlar; bazı geceler kendilerine "neden?" ile başlayan cümleler kurar ve bu soruların cevabını asla bilemeyecek olduklarını bildikleri için artık bu cümleleri kurmaktan korkar. Kendisine "neden" diye sorular sormaya başlayan her insan, delirmeye bir adam yaklaşır. Delirmek böyledir, insanın kendini tanımasıyla başlar.

Ve bazı insanlar, kendilerine "neden?" diye sordukları zaman, kaçarlar. Uyumak en basit kaçma yoludur, bazı insanlar kendilerine artık "neden?" diye sormadıkları bir gecenin sabahına uyanmak için uyurlar..